<p>នៅក្នុងរឿងព្រេងនិទានខ្មែរ មាណព ឬមាណវីមួយចំនួនបានស្វែងរកកន្លែងក្រេបជញ្ជក់មន្តវិជ្ជា<br />ការ និងសិល្ប៍សាស្ត្រ មុននឹងវិលត្រឡប់មកស្រុកកំណើត ឬចូលបម្រើការចិញ្ចឹមជីវិត។យុទ្ធ<br />សិល្ប៍បំបាំងខ្លួន ប្រែកាឡា កាប់មិនមុតដុតមិនឆេះ និងឆ្អឹងដែកស្បែកស្ពាន់ តែងតែត្រូវបានតំ<br />ណាលតៗគ្នាមក។<br /><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2012/9/7/ert34rr2ww-07-09-2012--14-45-46.jpg"><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="/FileManager/Articles/mce/2012/9/7/ert34rr2ww-07-09-2012--14-45-46.jpg" alt="" /></a><br />បច្ចុប្បន្នលោក យឿន រឿន គឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលមានសមត្ថភាពសម្ដែងមន្តវិជ្ជាការនេះបាន។ <br />ស្ថិតក្នុងវ័យ៥៣ឆ្នាំ លោកបានរៀបការនឹងភរិយាឈ្មោះ យឹម នឿន អាយុ ៥២ ឆ្នាំដោយមាន<br />កូន ១៣ នាក់ជាចំណងដៃផងដែរ។ គ្រួសារនេះរស់នៅភូមិ វាលថ្មី ឃុំភ្នំបាទ ស្រុកពញាឮ ខេត្ត<br />កណ្តាល (ខាងត្បូងភ្នំឧដុង្គ៣០០ម៉ែត្រ)។ គេឃើញនៅលើដងខ្លួនរបស់លោក យឿន រឿន មាន<br />គូរសាក់ដែលមានឆ្លាក់អក្សរជាភាសាបាលី ឬ សំស្រ្កឹតនៅបរិវេណស្មារបស់គាត់។<br /><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2012/9/7/tfh62te-07-09-2012--14-46-32.jpg"><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="/FileManager/Articles/mce/2012/9/7/tfh62te-07-09-2012--14-46-32.jpg" alt="" /></a><br />ការសម្តែងនូវយុទ្ធសិល្ប៍ របស់លោកនាពេលនេះគឺការយកចន្លុះភ្លើងដែលឆេះក្ដៅរោលរាល<br />មកត្រដុសនឹងរាងកាយគាត់ ប៉ុន្តែគាត់នៅតែអាចរក្សាស្នាមញញឹម ធ្វើឲ្យអ្នកទស្សនាហាក់មាន<br />អារម្មណ៍ថា វាជាអណ្តាតដ៏ត្រជាក់ស្រេបទៅវិញ។<br /><br />លោក យឿន រឿន បានប្រាប់ថា៖ «ខ្ញុំមិនទទួលអារម្មណ៍ថាក្តៅអ្វីឡើយ ព្រោះស្បែកខ្ញុំស៊ាំទៅ<br />ហើយ ខ្ញុំដូច្នេះវាមិនមានបង្កការឆេះរលាកដល់រូបខ្ញុំឡើយ»។<br /><br />បន្ត ទៀត លោកក៏បានបង្ហាញនូវស្នៀតលេបអណ្តាតភ្លើងចូលតាមមាត់ ដែលលោកបានហៅ<br />ស្នៀតថា «យុទ្ធសាស្រ្តក្រុងសំរឹទ្ធ»។ លោក យឿន រឿន បានប្រាប់ថា លោកបានរៀនវិជ្ជាការ<br />១០ ឆ្នាំមកហើយពីលោកគ្រូ ឈ្មោះ ស៊ុន ដែលល្បីនៅខេត្តបាត់ដំបង។ ក្រៅពីវិជ្ជាកាប់មិនមុត<br />ដុតមិនឆេះ លោកក៏អាចដើរលើខ្សែពួ ដេកលើក្ដារដែកគោល កាត់ក និងវះពោះស្រាវយកពោះ<br />វៀនជាដើម។<br /><br />គ្រាន់តែ និយាយភ្លាម លោកក៏យកកំបិតប៉័ងតោទៅកាប់ជ្រុញ ឬឫស្សីដើម្បី បង្ហាញពីភាពមុត<br />របស់កាំបិត រួចលោកក៏ចាប់ដងកាំបិតកាប់កំភួនដៃ ហើយអារទៅមុខទៅក្រោយគួរឲ្យព្រឺស្ញើប។<br /> លោកបន្ថែមថា៖ «ខ្ញុំមិនមានបញ្ហាអ្វីឡើយ ព្រោះខ្ញុំចេះវិជ្ជាឆ្អឹងដែក និងស្បែកស្ពាន់ទើបវាមិនធ្វើ<br />ឲ្យខ្ញុំរបួស»។ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ន ស្នៀតសិល្ប៍សាស្រ្តមិនត្រូវបានលោក យឿន រឿន សម្ដែងបានទាំង<br />អស់នោះទេ ក្រោយពីលោកបានបាត់បង់ឧបករណ៍សម្ដែងរបស់ខ្លួនក្នុងឧប្បត្តិហេតុ អគ្គិភ័យឆាប<br />ឆេះផ្ទះកាលពី៥ឆ្នាំមុនអស់រលីងទៅហើយ។<br /><br />លោកក៏ ប្រាប់ដែរថាពេលនេះលោកនៅអាចសម្តែងបានតែពីរ ឬបីវិជ្ជាទេ ដូចជា ស៊ីភ្លើង យក<br />ភ្លើងដុតខ្លួន យកកាំបិតកាប់នឹងដៃ លាក់កូនឃ្លីជាដើម។ ដោយឡែកវិជ្ជាធំៗដែលលោកតាយឿន<br /> រឿន លើកឡើងខាងលើដូចជាកាត់ក វះពោះវៀនស្រាវយកមកក្រៅជាដើមនោះ លោកមិនអាច<br />លេងបានទៀតទេដោយលោកនិយាយថា ពេលនេះលោកមិនមានឧបករណ៍ពិសេស។<br /><br />លោក យឿន រឿន ប្រាប់ថា៖ «ប្រសិនជាមិនមានគ្រោះភ្លើងឆេះផ្ទះនោះទេ ខ្ញុំពិតជាសម្តែងនូវ<br />ស្នៀតពិសេសៗបន្តទៀតជាមិនខានឡើយ»។ ទោះ ជាយ៉ាងណាជឿថា វិជ្ជានេះមិនសាបសូន្យ<br />ពីត្រកូលរបស់គាត់ទេ ដោយ ក្នុងចំណោមកូនៗចំនួន១៣នាក់ មានកូន២-៣នាក់ ដែលកំពុងតែ<br />ហាត់រៀនវិជ្ជាការទាំងនេះ។ ក្នុងនោះមានកូនប្រុសច្បងរបស់លោកក៏បានចេះចាំស្ទើរគ្រប់វិជ្ជា <br />ហើយដែរ។ លោកសង្ឃឹមថា គ្រួសាររបស់លោកនឹងអាចប្រមែប្រមូលថវិកាទិញសម្ភារយកមក<br />សម្តែង ផងដែរ។<br /><br />លោក យឿន រឿន បានអះអាងទៀតថា៖ «សម្ភារទាំងនោះបើទិញបានស្មើនឹងរបស់ខ្ញុំដែលត្រូវ<br />ភ្លើងឆេះ អស់នោះ ពួកខ្ញុំនឹងអាចសម្តែងបានគ្រប់ស្នៀតដូចដើមវិញទាំងអស់»។ លោក បានឲ្យដឹង<br />ថា សម្ភារសម្តែងរបស់លោកមានលក់តែនៅឯប្រទេសវៀតណាមទេ សូម្បីតែប្រភេទគ្រាប់ឪឡឹក<br />ដែលលោកយកមកបាចព្រាតឲ្យក្លាយជាអាហារ ឬវត្ថុផ្សេងៗនោះ ក៏មានលក់តែនៅប្រទេសវៀត<br />ណាមដែរ៕</p>
<p style="text-align: right;">ប្រភពពី៖ Postkhmer </p>