<p>នាយធូ បានអង្គុយចាំថែទាំប្រពន្ឋ នៅមន្ទីរពេទ្យ ដែលកំពុងឈឺធ្ងន់ ។ ពេទ្យបានប្រាប់ថា ជំងឺប្រពន្ឋរបស់នាយ មិនអាចរស់បានយូរឡើយ នឹងត្រូវស្លាប់នៅឆាប់ៗនេះ។ ចំណែកប្រពន្ឋរបស់គេ ក៏បានដឹងច្បាស់ដែរពីរឿងនេះ។ ដោយមិនអស់ចិត្តមុន នឹងត្រូវស្លាប់ ប្រពន្ឋនាយធូ ក៏ដាច់ចិត្តព្រមសារភាព ពីកំហុសរបស់ខ្លួនដោយប្រាប់ទៅប្តី ដោយសំឡេងខ្សាវៗថា៖</p>
<p><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2013/11/30/6j7eblr-yao-30-11-2013--10-49-49.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2013/11/30/6j7eblr-yao-30-11-2013--10-49-49.jpg" alt="" /></a><br /><strong>ប្រពន្ឋ៖</strong> បងសម្លាញ់ ! ខ្ញុំប្រហែលស្លាប់ បិទភ្នែកមិនជិតទេ បើមិនបានសារភាពប្រាប់បងរឿងមួយ។ <br /><strong>នាយធូ៖</strong> កុំប្រឹងនិយាយពេក សម្ងំដេកយកកម្លាំងទៅអូន! <br /><strong>ប្រពន្ឋ៖</strong> អត់ទេ! អូនត្រូវតែ សារភាពប្រាប់ពីកំហុសទាំងប៉ុន្មាន ប្រាប់បង ទាំងអស់ថ្ងៃនេះ! <br /><strong>នាយធូ៖</strong> រឿងអ្វីទៅ? <br /><strong>ប្រពន្ឋ៖</strong> រឿងនេះអូនលាក់ជាច្រើនឆ្នាំហើយ អូនលួចមានសហាយជាមួយប្រុសផ្សេងក្បត់បង ។ <br /><strong>នាយធូ៖</strong> មិនបាច់ប្រាប់ទេ បងក៏បានដឹងរឿងនេះច្បាស់ ជាយូរមកហើយដែរ! មូលហេតុនេះហើយ ដែលធ្វើអោយបងដាក់ថ្នាំបំពុល អោយអូនឯងត្រូវមកដេកមន្ទីរពេទ្យរង់ចាំថ្ងៃស្លាប់នេះឯង ។ <br /><strong>ប្រពន្ឋ៖</strong> ពុទ្ឋោ!!!</p>